„Gorzka to wiedza, że śmiertelnym zagrożeniem jest chluba człowieka – las zagospodarowany.  Im więcej wysiłku wkładają w swą pracę leśnicy, tym szybciej puszcza umiera. Bezwzględny las – zadbany, czysty, produkujący drewno i użytki uboczne nienawidzi puszczy, pożera więc miejsce po miejscu, dziką, wolną przyrodę. Z każdym zgrzytem piły usuwającej nieprzydatne dla lasu drewno, z każdym konarem spalonym, by nie zakłócał porządku w lesie, z każdym rzędem równo posadzonych sosenek, z każdym posadzonym młodnikiem – puszcza słabnie. Jej dusza wygnana z próchniejącego pnia płacze w ostatnich ostojach.” („Saga Puszczy Białowieskiej”- SK)

Puszcza Białowieska znajduje się na liście najcenniejszych obiektów w skali świata ­ na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jest jedynym w Polsce obiektem przyrodniczym z tej listy. To już ostatnie tak dzikie miejsce w Europie. Ekosystem Puszczy od wieków jest kształtowany przez Naturę. Pozostawienie tak wyjątkowego lasu w spokoju, daje szansę rozwoju nauki, obserwacji naturalnych przemian i możliwość poznawania mechanizmów ich funkcjonowania bez ingerencji człowieka.

Ewa Podlesińska opowiada o Puszczy Białowieskiej i dzieli się spostrzeżeniami na temat jej unikatowego charakteru, piękna i dziewiczej przyrody. Wspomina również o zagrożeniach, osobach broniących lasów przed wycinką oraz o korniku i jego roli w ekosystemie.

Jeśli zaciekawił Państwa ten temat, zapraszamy do lektury całego artykułu: http://pke.gdansk.pl/puszcza-bialowieska-przez-stulecia-byly-drzewa/